کد مطلب:12331 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

فردي را ميشناسم كه ناچار است در مقابل برادر هوسران خود كه ميخواهد او را آزار جنسي دهد، تسليم شود، چون در صورت اعتراض كردن، ديگران (پدر و مادر و برادران و خواهرانش) وي رامقصر اصلي ميدانند; البته فقط در حد تماس بدني است نه ارضاي جنسي كامل. پرسش من اين است كه حكم اين فرد در درگاه خداوند چيست و آيا خداوند توبة او را ميپذيرد و او چگونه ميتواند از دست برادرش در امان باشد؟

همراهي با مجرم و ايستادگي نكردن در برابر آن خود جرم است، و هيچ بهانهاي پذيرفتني نيست شخص مورد اشاره بايد در برابر برادر و دشمن خانگياش با قدرت ايستادگي كند.

به ارضاي جنسي باتماس بدني و ملاعبه هر چند زنا گفته نميشود، تعزير دارد و مقدار آن با تشخيص قاضي ممكن است تا نود و نه ضربة شلاق باشد. (حد زنا صد ضربة شلاق است اگر همسر نداشته باشد با شرايطي كه در كتب فقهي آمده است و اگر همسري در اختيار داشته باشد، حدّ او قتل است و فرقي بين دو طرف نيست، مگر آن كه به عنف و جبر باشد كه حكمش فرق ميكند.) اين مقدار كه با رسوايي همراه است، سزاي دنياي او است، و عذاب آخرتش بسيار دردناك وسخت است. در وصاياي پيامبر6 به علي7 آمده كهاي علي ده گروه از اين امتند كه به خداي بزرگ كفر ورزيدهاند; از جمله كسي كه با محرم خويش زناكند.(ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 72، ص 121.) اين روايت نشان ميدهد كه زنا و ارضاي جنسي و ملاعبه با محرم بسيار شديدتر و ناپسندتر از اعمال ياد شده بانامحرم است.

ملاعبه و تماس بدني و ارضاي جنسي خود در مسير گناه و زناست و خداي متعال در آيه 32 سوره اسرأ: وَ لاَتَقْرَبُواْ الزِّنَيََّ إِنَّهُو كَانَ فَـَحِشَةً وَسَآءَ سَبِيلاً ; و نزديك زنا نشويد كه كار بسيار زشت و بد راهي است. چنان كه ديده ميشود، قرآن ميفرمايد به اين گناه نزديك نشويد و در راه آن قرار نگيريد كه كار بسيار زشتي است.

اما شخص مورد اشاره بايد بداند كه اگردر برابر برادر خويش ايستادگي نكند و راه را به هر نحوي براي او باز كند، خلاصي براي او بسيار دشوار ميگردد، به ويژه با طولاني و پيوسته شدن اين عمل كه پس از ازدواج و يا حتي قبل از آن، ممكن است به زنا نيز كشيده شود. او بايد بداند كه تنها راه عاقلانه كه رضاي خدا در آن است، همراهي نكردن با برادر خويش است حتي اگر اين رويارويي به درگيريهاي ديگري بينجامد و همچنين بايد به كمك خدا و ياري او در مقابله با متجاوز ايمان داشته باشد و اگر با ايمان و توكل بر خدا بر دوري از اين گناه پاي فشرد، خدا به سادگي شرّ متجاوز به حريم او را از سرش بر ميكند وخلاصي و نجات در دنيا و آخرت تنها و تنها در همين راه است. او در اين مورد ميتواند (و چه بسا مناسبتر باشد) با مادر و خواهران بزرگتر خويش سخن بگويد و از برادر نابكار خود شكايت كند و اگر سودي سريع و جدي نداشت، بي درنگ به پدر خود گزارش كند حتي با نوشتن نامه و مانند آن و يا يكي از اقوام و يا دبيران و معلمان خود را واسطه كند. و در ضمن بايد با پوشيدن لباسهاي مناسب و تلاش در بر چيدن زمينههاي گناه، موجبات تحريك قواي شهواني فرد متجاوز را از بين ببرد و ميتواند در اين راستا از ديگران كمك بگيرد; همچنين تلاش كند هيچ گاه در تنهايي قرار نگيرد تا اين مفسده با تمام ابعادش از بين برود.